Dienen van doelen, welk doel?
Het is inmiddels alweer 16,5 jaar geleden dat we vrijwel dagelijks voor ons leven aan het knokken waren in Uruzgan. Martijn en Tim van ons team en Ronald van ons regiment, zijn gedurende de missie gesneuveld. En de lijst met jonge mannen is lang, te lang.
De jaren gingen voorbij, en ik ben mezelf, zeker na de plotselinge terugtrekking uit Afghanistan in 2021, steeds vaker de vraag gaan stellen: ‘Wat waren we daar eigenlijk aan het doen?’ Het antwoord heb ik nog niet gevonden, en dat spreekt boekdelen.
Nu zie ik vanuit vele hoeken de roep om een dienstplicht en een oorlogseconomie voorbijkomen. Ik lees en beluister het met gemende gevoelens. ‘Weten ze wel waar ze het over hebben?’ vraag ik me dan hardop af. De meeste hebben nul ervaring als militair, laat staan in een oorlogssituatie. Degene die het in meer of mindere mate wel heeft, lijken, in mijn ogen, te denken en te spreken, vanuit vorming uit een andere tijd.
De wereld is veranderd, de mensen zijn veranderd, onze leiders en spreekbuizen nog wat minder. Is dat het?
Deze video is gemaakt in 2007, tijdens een aanval op onze buitenpost door de Taliban. Eerst mortieren, daarna 107 mm raketten, en vervolgens werden er riedels patronen richting het kamp gevuurd. Zelfs de kok van dienst was aan het knokken, om de vijand weg te houden. Deze situatie was hachelijk, we hebben erger meegemaakt.
Vechtmachine
Ik was ooit een “vechtmachine” (dacht ik), heb dingen gedaan en meegemaakt, waar ik trots op was. Nog steeds ben ik trots, op de mensen, minder op de missies. Welk doel diende ik eigenlijk?
Wel heb ik de kans gekregen om mezelf op andere manieren te leren kennen. Ik ben anders naar het leven, geweld en politiek gaan kijken. Dat idee maakt me blij en geeft me kracht.
Wil je dat oorlogen stoppen? Ga dan zelf voor Vrede zonder mee te doen aan oorlog.
Kan dat ook een weg zijn naar een betere wereld? Voor mij een 100% JA.
En ik begrijp, dat met het huidige leiderschap en hun beeld van macht, welvaart en geluk, voor nu het misschien nog een brug te ver is.
Anticyclisch leiderschap, andere leiders, ander leiderschap, andere keuzes, andere overtuigingen. Ik sprak er de afgelopen jaren veel over in mijn podcast. Gasten waren o.a. Peter van Uhm en Mart de Kruif, de Veldheren.
‘Ja, een wereld zonder oorlog en legers is mogelijk, alleen nu nog niet.’
Wanneer dan wel?
Je kunt de cirkel doorbreken, door het zelf anders te doen, voor onze kinderen, voor elkaar, voor jezelf.
Morgen? Waarom dan niet vandaag? Oorlog voeren met elkaar is een keuze, gaan voor Vrede ook.
Eind 2023 sprak ik er ook over met Maarten Oversier: HIER naar podcast
