#5 Dat moment dat je je beseft dat je bent gegroeid als persoon…
Het leven is magisch en ik ben mezelf hier steeds vaker bewust van. Ik deel in onderstaande verhaal een klein deel van mijn ervaringen en lessen die ik de afgelopen jaren heb opgedaan. Van hangen op straat in de negentiger jaren tot meditatiecursussen in Maleisië en wat dat zoal met mij heeft gedaan.
Ik neem je mee naar dinsdag ochtend, centrum Haarlem. Donker, koud, op de fiets, handschoenen aan en muts op. Mijn vrouw, Marleen, heeft de auto nodig, dus ik op de fiets van ons huis in Haarlem zuid naar station Haarlem. Station Heemstede is dichterbij, echter geniet ik altijd van de vroege ochtend tocht, op de fiets, door de stad. Ik zie wat mensen zonder licht fietsen (incl. mezelf) en ik denk, wat grappig, in een stad kan dat allemaal. Op dat moment, vlakbij het station houdt een agent mij staande, “Verlichting Controle!”, €55,- boete. Ik bedank de agent, echter hij verontschuldigd, zich, “Zonde van het geld, maar het is niet anders, sorry.” Ik laat hem weten dat hij mij misschien heeft gered van een potentiële aanrijding en dat hij vooral geen “sorry” hoeft te zeggen. Hij kijkt me een beetje verdwaasd aan en ik rijd snel verder om mijn trein te halen, de intercity naar Amsterdam CS. Ik haal mijn Tall Cappuccino bij de Starbucks, pak de trein en stap iets over 8 uit in Amsterdam Sloterdijk. Ik koop snel een uur kaartje voor de Metro richting Gein.
Dan gaat mijn telefoon, Marleen, “Heb jij de Autosleutel in je zak?”….Shit yes, schakelen…ik kijk op de borden, intercity terug naar Haarlem, over 1 minuut, ik ren er naar toe, net op tijd. Vijf minuten later sta ik weer in Haarlem, snel naar mijn fiets in de ondergrondse stalling…zie ik dat mijn zadelzakje open is…alles eruit?? Wat contact geld (Voor de nood, Veteraan hè, you never know:)), gereedschapsetje, weg. Ok, is niet anders, snel naar huis en gelukkig staan alle verkeerslichten op de fietspaden op groen. Om 8.29u kom ik aan bij ons huis en kan Marleen met de Auto en kids op pad. Het zweet staat op mijn hoofd, rug, oksels en de ochtend verloopt iets anders dan ik had verwacht. Rustig rijd ik weer terug naar het station en pak opnieuw de trein. Rond 9u kom ik deze ochtend voor de tweede keer aan op Station Sloterdijk en pak de Metro naar Gein. (dacht ik)
De Metro stopt en ik zit al helemaal in mijn vaste ochtend taakjes. Ik ben in de Metro al aan het skypen, mailen en bellen tegelijk, super energie, lekker de dag “activeren en aanjagen” noem ik dat. Plots kijk ik om me heen, want de metro blijft wel heel lang stil staan. Oh my…verkeerde richting, ik had de metro richting Gein moeten pakken en sta nu op de Isolatorweg. Shit happens, snel naar de andere trein en stap nu uit bij Station Kees Sneevlietweg. Ik loop naar het poortje om het station te verlaten…mijn metro Ticket (van een uur die ik rond 8u heb gekocht) niet meer geldig. Ok…”Mevrouw, mag ik met u meelopen door het poortje, mijn Ticket is verlopen?” Ze zal wel gedacht hebben. Kerel van 100kg, muts op, beetje gehaast, tuurlijk zei ze JA…….loop maar mee.
Laatste stukje lopen naar ons mooie Auto1 kantoor in Amsterdam West en de dag kan echt beginnen. Plots besef ik me dat ik me bij deze hele bizarre Morning Rush geen moment gestresst, ongemakkelijk of naar heb gevoeld. It is what it is, things happen with a reason, just follow the simple directions. Het klinkt simpel en ik weet dat het niet makkelijk is en voel me trots. Vijftien jaar geleden was ik hier heeeeeel anders mee omgegeaan en nu krijg ik er energie van en kan er om lachen.
We gaan een stukje verder terug in de tijd. In de jaren 90 heb ik op redelijk hoog niveau gevoetbald. Mijn andere hobby’s waren hangen op straat, Bier, House muziek, Thunderdome en als het even kon in de hekken hangen in de Gofferts bij mijn Club NEC Nijmegen. Uiteraard deden we wel wat meer, echter in mijn herinnering waren we meer dan gemiddeld bezig met de volgende belangrijke levenvragen;
- Welk cassette bandje heeft beter geluid, de TDK SA90 (9 Gulden) of de TDK D60 (6 Gulden)? Op het papiertje in het cassette hoesje stond in ieder geval de SA90. Daar zat meer metaal in de tape en je zag op de grafiek in dat boekje, dat er minder ruis was. Ik geloofde het, echter heb ik nooit verschil in geluid kunnen horen. Misschien omdat mijn zelf gemaakte BasBox achterin mijn BMW drie serie (Zo’n oude vierkante, kleur Brons) te vochtig was.
- De jaren gingen voorbij, de CD kwam en daarbij ook de belangrijkste vraag van de maand; “Wie weet wanneer de volgende MTV Braun CD van deze maand weer uit komt? Ik hoop dat de nieuwe Paul Elstak erop staat”
In de Zero’s (’97-’08) ben ik het leger ingegaan. Gedurende die periode ben ik drie maal op Missie/Uitzending geweest, Tweemaal Bosnië en in 2007 Afghanistan. In deze periode van bijna twaalf jaar, heb ik mogen ervaren en leren wat hard werken is, samen en alleen afzien, samenwerken en hoe je moet leidinggeven onder de meest extreme omstandigheden. Een hele waardevolle periode waar ik nu nog steeds (en steeds meer) de vruchten van pluk. Toch had ik vaak het gevoel dat ik niet helemaal in balans was. Ik was zoekende naar wie ik echt was. “Haal ik alles uit het leven en met name haal ik alles uit mezelf, benut ik mijn talenten?” Dit gevoel leverde in die tijd geregeld conflicten op met mijn meerdere. Ik was eigenwijs en trok vaak mijn eigen plan. Ik was heel goed in wat ik deed en was daarnaast ook niet op mijn mondje gevallen.
“Ik voelde steeds meer aan alles in mijn lichaam dat ik mijn eigen talenten aan het onderdrukken was.”
In 2008 heb ik het leger verlaten en ben het bedrijfsleven in gegaan. De eerste paar jaar heb ik keihard gewerkt aan de transformatie van Militair naar Burger. Tijdens dit proces merkte ik dat ik mezelf opnieuw moest gaan uitvinden. Was ik authentiek, was ik mezelf, kon ik de persoon zijn die ik wilde zijn. Ik was ongeduldig en onrustig. Ondanks, of misschien dankzij die eigenschappen was ik snel succesvol. Ik pakte alles aan en legde de lat hoog, heel hoog, voor mijzelf en ook voor mijn teams.
Zo leerzaam..en rond 2010 ben ik me gaan beseffen dat je pas een echte leider kunt zijn als je ook ECHT leiding kunt geven aan jezelf. Ik ben gaan studeren (Bachelor Bedrijfskunde), heb een jaar een persoonlijke Coach gehad (Ger van der Riet) en ik ben zelf een Executive Coach opleiding gaan volgen (Marshall Goldsmith). Spiritualiteit werd een steeds vanzelfsprekendere deel in mijn/ons leven. Inmiddels ben ik tweemaal naar Maleisië geweest voor een Meditatiecursus (Vipassana 10 dagen), heb ik The School for The Work gedaan in Californië (From Byron Katie) en heb ik deelgenomen aan de Public Speaking University from Andy Harrington.
“Het is keihard werken, jezelf blijven voeden met kennis, kunde, uitdagingen en moeilijke keuzes beantwoorden in plaats van ze uit de weg gaan.”
En dan maak je zo’n ochtend mee waar veel anders loopt dan gepland en dit helemaal prima is. NU op dit moment, magische momenten samen met Marleen, onze drie Boys en al de fijne mensen om ons heen.
Leef Bewust, Leef Nu, Leef je eigen leven, alles gebeurt met een reden. Voor mij was deze ochtend een spiegel. Een spiegel waarin ik zag dat ik gegroeid was als persoon en dat ik nog meer uit het leven wil halen:)!
Vind je het interessant, let’s meet!
Stuur mij een mail Click Hier
“Dankjewel Meneer de Agent voor de bon van €55,-“
